Konu Özeti

Redif, dize sonlarında yer alan aynı görevdeki eklerin veya aynı anlamdaki kelimelerin tekrarlanmasıyla oluşur. Redif, şiirdeki ahenk unsurlarından biridir ve kafiyeden sonra değil, kafiyeden önce aranır.

Redifler, dizelere düzenli bir ses akışı kazandırır. Bir kelimenin kökü aynı değilse, fakat aynı ek veya kelime tekrarlanıyorsa o bölüm redif sayılır.

Redif Türleri

• Ek Halinde Redif: Aynı görevdeki eklerin dize sonunda yinelenmesidir.
  Örnek: “Sevdamla dolu günlerim / Gözyaşımla silerim” → “-m” iyelik eki ek halindeki rediftir.
• Sözcük Halinde Redif: Dize sonunda anlamca aynı kelimelerin tekrarlanmasıdır.
  Örnek: “Sana geldim yar / Mutlu yine yar” → “yar” sözcüğü aynı anlamda kullanılmıştır, sözcük halinde redif.
• Ek + Sözcük Halinde Redif: Hem ek hem de kelime tekrar ediyorsa bu ikisi birlikte redif sayılır.
  Örnek: “Geldin bana / Baktın bana” → “-in” ekleri ve “bana” sözcükleri rediftir.

Kafiye ile Redif Arasındaki Fark

• Kafiye ses benzerliğine dayanır; redif ise aynı ek veya sözcüğün tekrarıdır.
• Kafiye anlamdan bağımsızdır; redif anlam veya görev birliği gösterir.
• Bir dizede önce redif bulunur, kalan benzer sesler kafiye olarak değerlendirilir.

Örnek: “Ağla yarim ağla yarim” → “yarim” sözcükleri anlamca aynı olduğu için rediftir.